شباهت ازدواج کردن و سربازی رفتن

مطالبی جهت شاداب کردن بازدید کنندگان اما قابل تامل! که چرا چنین مطالبی مطرح می شود به هر حال مطالب از خودم نیست من فقط نقل قول میکنم از افرادی که به خیلی ها این ایمیل را ارسال کرده اند.

شباهت ازدواج کردن و سربازی رفتن

آقایان، آقا پسرها، مردان مجرد و متاهل، افراد ذکور جامعه ...

آیا تاکنون با خود اندیشیده‌اید که به چه دلیل خدمت مقدس سربازی اجباریست؟

مطالبی جهت شاداب کردن بازدید کنندگان اما قابل تامل! که چرا چنین مطالبی مطرح می شود به هر حال مطالب از خودم نیست من فقط نقل قول میکنم از افرادی که به خیلی ها این ایمیل را ارسال کرده اند.

شباهت ازدواج کردن و سربازی رفتن

آقایان، آقا پسرها، مردان مجرد و متاهل، افراد ذکور جامعه ...

آیا تاکنون با خود اندیشیده‌اید که به چه دلیل خدمت مقدس سربازی اجباریست؟

چرا از قدیم و ندیم گفته‌اند که تا خدمت نروی مرد نمی‌شوی ؟!

چرا اکثر مردان موفق، عامل اصلی این موفقیتشان را ۲ سال خدمت سربازی می‌دانند؟!

چرا ۹/۹۹درصد خانواده‌های دختر دار حاضر نیستند به پسری که هنوز خدمت نرفته دختر بدهند؟!

و چرا اکثر پسرهایی که قبل از سربازی رفتن زن می گیرند در آینده با مشکلاتی مواجه می‌شوند؟!

هدف از طرح این سوالات، آماده کردن ذهن شما خوانندگان محترم جهت پی بردن به عمق فاجعه میباشد!

پاسخ تمام سوالات فوق در یک جمله خلاصه می‌شود و آن این است که (خدمت سربازی یک دوران آموزشی و تمرینی است جهت آشنایی هر چه بیشتر و بهتر آقایان مجرد با زندگی زناشویی!) بله، درست شنیدید. شباهت‌های انکار ناپذیر میان خدمت سربازی و زندگی زناشویی آنقدر زیاد است که از دیرباز، در اکثر کشور های دنیا خدمت سربازی اجباری را قرار دادند تا تمام افراد ذکور جامعه، قبل از افتادن به دام ازدواج (ببخشید! منظورم قبل از متاهل شدن بود) برای ۲ سال طعم زندگی مشترک را بچشند تا در ۱۰۰ سال آینده، زیاد احساس رنج و عذاب نکنند!

و اما شباهت‌های میان خدمت سربازی و زندگی زناشویی برای آقایان:

۱- چه در خدمت سربازی و چه در زندگی زناشویی، چه بخواهی و چه نخواهی کچل خواهی شد و یا بعبارت بهتر، کچلت خواهند کرد! البته این کچلی در خدمت سربازی توسط ماشین اصلاح و در زندگی مشترک توسط عواملی چون: استرس شدید، سوء تغذیه، کندن بصورت لاخ لاخ توسط همسر، چپ شدن ماهیتابه روغن داغ روی سر و ... صورت می گیرد! نا گفته نماند که این کچلی در آقایان به نسبت نوع مو، جنس ریشه مو، عوامل ارثی و ... متفاوت است ولی به هر حال به قول معروف: دیر و زود داره ولی بالاخره هممون کل پا می شیم!

۲- شباهت بعدی در زمینه داشتن فرمانده و بعبارتی، فرمانبردار شدن است! به محض ورود به پادگان!

۵- از دیگر شباهت‌ها می‌توان به این نکته اشاره کرد که اکثر سربازی رفته ها و اکثر مردان متاهل متفق القول هستند که در این ایام، هر روز به اندازه یکسال برای آنها می‌گذرد و ثانیه‌ها حکم ساعت را پیدا می‌کنند که به احتمال زیاد دلیل آن، مواردی مشابه موارد فوق می‌باشد!

۶- و در نهایت اینکه چند ماه پس از آنکه کارت پایان خدمت یا قباله ازدواج را دریافت کردید، صدای خواندن این شعر معروف در گوشتان خواهد پیچید که: (گول خوردی آی گول خوردی!) زیرا آن موقع است که تازه دوزاریتان جا می‌افتد که با این کارت و قباله نه کاری به آدم می دهند و نه وام ازدواج و نه خیلی از چیزهای دیگر که شما را به بهانه آنها در این راه وارد کرده بودند، پس متوجه خواهید شد که تنها مورد استفاده‌ای که برای شما خواهند داشت این است که می توانید از آنها برای امانت دادن به کلوپ جهت کرایه فیلم استفاده نمایید!!!

و یا منزل مسکونی مشترک (خانه بخت)، هر مردی یک فرمانبردار بی چون و چرا محسوب می‌شود که اگر طالب جان و سلامتی جسمی و روحیش می‌باشد، باید تمام فرامین فرمانده و یا همسر خود را بر روی تخم چشمانش بگذارد و هر گونه تخطی از دستورات فرمانده و همسر، پاسخی جز گلوله، حبس، اضافه خدمت (در خدمت سربازی) و افتادن توی سماور پر از آب جوش، هدف قرار گرفتن با ساتور، رفتن دست توی چرخ گوشت، پرت شدن از پنجره طبقه هفتم به بیرون، گشنگی و تشنگی کشیدن و ... (در زندگی زناشویی) نخواهد داشت!

۳- شباهت سوم در این نکته اقتصادی خلاصه می‌شود که چه سرباز و چه مرد متاهل، میزان پولی که در آخر برج به دست او خواهد رسید، فقط به میزانیست که کفاف بر طرف کردن نیازهای اساسی او را بدهد و چیزی جهت پس انداز کردن و یا خرج کردن در زمینه‌هایی غیر از نیازهای اساسی نخواهد ماند و در این میان، سرباز و مرد متاهل، هر چقدر هم که جان بکنند و عرق بریزند، فرقی به حال فرمانده یا همسرش نخواهد کرد و بالطبع تاثیری در جهت افزایش مستمری آنان نخواهد داشت، بعبارت بهتر، در هر دو جا یکی باید کار کنه تا اون یکی راحت باشه و قدر ندونه!

۴- از دیگر شباهت‌های موجود میان این دو قشر آسیب پذیر جامعه، شباهت در آرزو کردن است! بدین معنا که هر پسری پس از ورود به پادگان و خانه بخت است که قدر زندگی در خانه پدری را می‌فهمد از اعماق وجودش و با تمام اعضا و جوارحش آرزو می کند که ای کاش هنوز هم در کنار پدر و مادرش بسر می‌برد و ایضا خودش را نیز لعنت خواهد کرد که چرا قدر آن روزهای شیرین را ندانسته است! چرا که در پادگان و خانه مشترک دیگر کسی غذای مفت به او نمی‌دهد، لباس‌هایش را نمی‌شوید و اتو نمی‌زند، کسی نازش را نمی‌کشد و ... و فقط خود اوست که مسئول انجام تمام کارهای شخصی‌اش و نیز کارهای چند نفر دیگر می‌باشد!